1. Herinneringen. Als je naar je foto’s terug gaat kijken, dan beleef je de dag opnieuw. Je voelt door de manier van fotograferen de emoties weer. Het zijn niet de geposeerde momenten die blijven hangen, maar de echte emoties van die dag.
Hun zoontje wilde niet de akte tekenen. Gasten vroegen mij naar afloop of hier nou een leuke foto uit kan komen. “Zeker wel” zei ik. Hier moet je als fotograaf geduld hebben, blijven kijken en schieten tot uiteindelijk alles op zijn plaats valt. Ik ben blij met deze foto en het koppel ook. De jongen zal er hopelijk jaren later met veel plezier naar terugkijken!
2. Ik leg de echte pure emoties vast. Niks is mooier dan echte emoties vastleggen op een journalistieke trouwreportage. Rauwe, echte emoties kunnen niet gespeeld worden. Die kunnen niet opnieuw in scene gezet worden, de fotograaf moet het gelijk goed vastleggen. Het lijkt eenvoudig, maar dat is het niet. Ik werk vooral met een 35mm objectief, dus niet inzoomen. Zo zoek ik continue naar de juiste compositie en blijf ik heel de dag scherp om de momenten vast te leggen.
Hier ben ik achter het bed gaan zitten in de kamer met mijn toestel op het bed. Zo had ik goed overzicht op het koppel en de gasten die ook graag mee keken naar de eerste ontmoeting tussen bruid en bruidegom. Deze foto heeft een “Master of Wedding Photography” en een Fearless Award gewonnen. Twee organisaties die bekent staan om hun hoge niveau fotografie.
3. Het is niet erg als je onzeker bent of juist helemaal niet voor de camera. Iedereen heeft zijn onzekerheden en de meeste mensen voelen zich niet comfortabel voor de camera. En dan wordt je op een trouwdag ook nog eens de hele dag door gefotografeerd! Het voordeel van een journalistieke trouwfotograaf is dat hij niet vraagt te poseren of dingen opnieuw te doen of in scene te zetten. Je kunt gewoon jezelf zijn, je eigen dingen doen zoals je ze altijd doet. Je hoeft op geen enkele manier met mij rekening te houden (loop maar lekker door mijn beeld), ik zoek mijn eigen weg en maak de mooie journalistieke foto’s, zoals jullie op mijn website zien.
Om deze journalistieke trouwfoto te maken, moest ik snel de smalle wenteltrap omhooglopen in de kerk. Boven aangekomen zachte passen nemen i.v.m de krakende houten vloer om zo de vader niet af te lijden. Uiteindelijk een hoog standpunt kunnen nemen om deze foto te kunnen maken. Het is de vader van de bruid die hier trompet speelt.